Aby spojrzeć na pochodzenie większości z genetyk automatycznych, musimy wziąć pod uwagę zimne regiony Europy Wschodniej (Węgry, południowa Syberia, Rosja…) oraz Azji Środkowej, skąd pochodzą pierwsze, dzikie geny Cannabis Ruderalis. W tych rejonach klimat (szczególnie niskie temperatury i długie zimy) zapewnia jedynie trzy do czterech miesięcy w roku warunków dla odpowiedniego rozwoju i rozmnażania roślin. Jedna z możliwości to to, że wykształcenie przez te odmiany specjalnych cechy automatycznego kwitnienia nastąpiło, aby dostosować się do klimatu oraz kwitnąć i produkować nasiona, co zapewniłoby przedłużenie gatunku w tych niegościnnych miejscach.
Cannabis Ruderalis to podgatunek Cannabis Sativa. Podgatunek Cannabis Ruderalis został po raz pierwszy opisany i naukowo skatalogowany przez sowieckiego botanika Dmitri Janischewskyego w 1924 roku i uznano je wtedy za chwast, nie bardzo doceniony w użyciu medycznym czy rekreacyjnych ze względu na swoją niską zawartość THC i niskiej jakości cechy organoleptyczne (smak i aromat). Zostało również zlekceważone jako surowy materiał do użytku przemysłowego (włókno i papier) ze względu na niewielki rozmiar roślin.
Można też znaleźć dzikie, automatycznie kwitnące rośliny podobne do Ruderalis w niektórych strefach, gdzie uprawa cannabis była popularna w przeszłości. Najważniejszym z tych regionów jest środkowa część Ameryki Północnej i Kanada, jakkolwiek jest również niekiedy możliwe odnalezienie rozproszonych populacji na terenie całego kraju. Populacje te rosły dziko przed końcem lata i bez selekcji człowieka utraciły wiele ze swoich charakterystycznych cech, dostosowując się do środowiska.
Być może geny automatyczne można znaleźć w puli genów większości szczepów cannabis. A szczepy Ruderalis, razem z innymi dzikimi, automatycznie kwitnącymi szczepami, mogłyby powstać w procesie naturalnej selekcji szybkiego kwitnienia w populacjach Cannabis Indica. Obecnie ogólny konsensus mówi, że wszystkie “udomowione” szczepy cannabis i wszystkie szczepy dzikie pochodzą z tego samego źródła genów, co czyni bardzo wiarygodnym fakt, że wiele z odmian cannabis zachowało automatyczne geny.
Po długich obserwacjach rodzajów dziedziczenia, które przejawia się w automatycznym kwitnieniu, w Sweet Seeds® skłaniamy się ku opinii, że geny odpowiadające za automatyczne kwitnienie to “uszkodzone” geny, które nie mogą wykonywać swojej misji zgodnie z fotoperiodem, kiedy liczba godzin światła maleje.
Pierwsze udokumentowane eksperymenty z krzyżówkami kilku szczepów Ruderalis i szczepów o wysokim THC były przeprowadzone przez Ernesta Small z Agriculture Canada w Ontario w latach 70.
Pod koniec lat 70., niektórzy pionierzy w hodowli cannabis zaobserwowali potencjał ukryty w tych automatycznych odmianach i zaczęli krzyżować je ze szczepami o wysokim poziomie THC, a jako cel ostateczny przyświecało im wykorzystanie automatycznych genetyk zapewniających szybkie kwitnienie, niski wzrost, adaptację do chłodniejszych rejonów i odporność na lokalne szkodniki i choroby. Tak właśnie zaczęły się pierwsze programy ulepszania cannabis i wprowadzania wspomnianych cech do szczepów bogatych w THC, o przyjemnym aromacie.
W czasie lat 80., słynny hodowca cannabis, Neville, właściciel legendarnego i pionierskiego Seed Banku, eksperymentował z krzyżówkami pomiędzy Ruderalis i kilkoma innymi odmianami, np. szczepami meksykańskimi, Skunk #1 i kilkoma Indicami. Pomimo, że niektóre z krzyżówek Neville’a dojrzewały dużo wcześniej niż klasyczne szczepy meksykańskie, zawierały niższy poziom THC i były bardzo niestabilne, jeśli chodzi o czas kwitnienia i proporcje topów do liści.
W tym samym czasie, w zatoce Brytyjskiej Kolumbii (Kanada), anonimowy hodowca cannabis w outdoor zauważył, że w światłozależnej odmianie cannabis, którą uprawiał już od kilku lat i zbierał jedynie w październiku, każdego roku kilka okazów dojrzewało znacznie szybciej - przed końcem lipca lub na początku sierpnia. Po kilku latach selekcji otrzymał linię nasion, które charakteryzowało automatyczne kwitnienie, jak również które zachowały efekty i zapach jego ukochanej odmiany. Tak narodziła się Mighty Mite.
Mighty Mite szybko przeobraziła się w niezmiernie popularną roślinę, zapewniającą kanadyjskim hodowcom zbiory w lecie, przed nadejściem pleśni. Dodatkowo, w wielu rejonach północnych zastąpiła szybkie Indici, także zaadaptowane do zimnego klimatu. W ostatnim czasie odmiana ta była również uprawiana przez hodowców indoor i krzyżowana z silniejszymi szczepami.
Jeden z pierwszych automatycznie kwitnących szczepów zaprezentowanych przez Sweet Seeds® na początku 2009 roku, Speed Devil Auto®, został stworzony za pomocą selekcji okazów z kanadyjskiej linii automatycznych nasion otrzymanych w wymianie i został poddany kilku pokoleniom krzyżowania. Wierzymy, że jest blisko spokrewniony ze słynnym, pierwotnym Mighty Mite.