Na początku dziewiętnastego wieku miały miejsce pionierskie i kluczowe badania, które doprowadziły do pierwszych odkryć i rozwoju wiedzy na temat tego kannabinoidu, powszechnie obecnego w roślinach cannabis. Grupie badaczy z Departamentu Chemii na Uniwersytecie w Illinois udało się wyizolować CBD z ekstraktu z marihuany po raz pierwszy w historii. Eksperyment ten został szczegółowo opisany w 1939 roku przez Rogera Adamsa.
W 1963 roku Lumir Hanus i Raphael Mechoulam z Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie przeprowadzili nowe badania, dużo bardziej obszerne i zaawansowane, w których to udało się odkryć chemiczną strukturę CBD. W 1964 roku, dzięki wynikom swoich poprzednich badań, Raphael Mechoulam razem ze swoim kolegą po fachu Yechielem Gaonim, po raz pierwszy odkryli i wyizolowali najbardziej znany component marihuany: THC (tetrahydrokannabinol).
Od czasu tego wielkiego odkrycia dokonuje się postęp w badaniach nad marihuaną, a obszar badań i testów został rozszerzony również na medycynę. Eksperymenty pokazały, że dzięki administracji tego związku (CBD) możliwe było zminimalizowanie, zablokowanie lub poprawa symptomów różnych chorób, takich jak, między innymi, bezsenność czy epilepsja. Doświadczenia te spowodowały, że eksperci zaczęli poważnie zastanawiać się na terapeutycznymi właściwościami marihuany. W 1988 roku w ludzkim ciele zostaje odkryty system endokannabinoidowy, przyczyniając się do kolejnego rozszerzenia obszaru badań.
W 1988 roku angielskie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych przyznało brytyjskiej firmie farmaceutycznej GW Pharmaceuticals, założonej przez dr. Geoffreya Guya, licencję na rozpoczęcie badań nad używaniem cannabis jako leku.
Od momentu odkrycia CBD do dnia dzisiejszego, korzyści jakie może przynieść CBD są wciąż studiowane i badane. Ma to bezpośredni wpływ na prawodawstwo w zakresie marihuany, z coraz to nowymi krajami zezwalającymi na jej używanie i konsumpcję.
Różne proporcje w szczepach CBD
STOSUNEK THC:CBD | Właściwości |
1:0 | Charakterystyczny dla szczepów zawierających wysoki poziom THC. Szczepy te powodują euforię, uczucie szczęścia, jak również często wywołują śmiech. Możliwe efekty uboczne wysokiej zawartości THC to paranoja, stany lękowe oraz tachykardia (częstoskurcz serca). |
2:1 | Odnosi się do szczepów, w przypadku których odczuwany jest maksymalny poziom THC, jednak obecność CBD powoduje, że efekt jest bardziej relaksujący. W tym przypadku efekty uboczne są mniejsze, jako że CBD zmniejsza ryzyko lęków, tachykardii oraz paranoi. |
1:1 | Zawiera taką samą ilość CBD i THC. Nadal jest psychoaktywny. Te szczepy cannabis zapewniają odprężający efekt, który ewoluuje w nieco euforyczny i spokojny nastrój. Proporcja 1:1 ma właściwości medyczne i może być przydatna w przypadku szerokiego wachlarza zaburzeń, takich jak bezsenność, fibromyalgia, autyzm, itp. Efekty uboczne praktycznie nie występują. |
1:2 | Zawiera dwa razy więcej CBD niż THC i jest umiarkowanie psychoaktywny. Proporcja ta jest idealna dla wrażliwych pacjentów lub tych osób, które stronią od substancji psychoaktywnych. Wysoka zawartość CBD powoduje, że nie będą one odczuwać efektów THC. |
0:1 | Powoduje ogólną poprawę nastroju oraz ma wysoką wartość terapeutyczną w leczeniu wielu schorzeń, takich jak epilepsja. Brak efektów ubocznych. |